Search

ទស្សនៈទាក់ទងនឹងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងសង្គមខ្មែរ

(អត្ថបទផ្សាយបន្តពីទំព័ររបស់លោកលឹមសុវណ្ណវិចិត្រ​​​)

តាម​រយៈ​អត្ថបទ​មួយ​របស់​កាសែត​រស្មីកម្ពុជា ដែល​មាន​ចំនង​ជើង​ថា “ ជីវិត​​អាពាហ៍ពិពាហ៍: នំ​កំពុង​ពង្រីក​ខ្លួន​​ឲ្យ​ធំ​ជាង​​នាទ្បិ” លោក​មៀច​ ប៉ុណ្ណមាន​ប្រសាសន៍​ថា


  • ស្នេហា​របស់​យុវវ័យ​បច្ចុប្បន្ន​គឺ​ជា​ស្នេហា​ដែល​កើត​ចេញ​តាមរយៈ​សម្បក​ ក្រៅ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​​មាន​ន័យ​ថា​​ ពួក​គេ​មើល​គ្នា​តែ​សម្ផស្ស​ក្រៅ​ទេ​ រីឯ​ស្នេហា​កាល​ពី​ដើម​ គឺ​ជា​​ស្នេហា​​ដែល​កើត​ចេញ​ពី​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​លើ​ពូជ​ពង្សវង្ស​ត្រកូល​ យូរ។

  • ស្នេហា​រៀបចំ​ដោយ​ចាស់​ទុំ​មាន​ស្ថិរភាព​យូរ​ជាង​ស្នេហា​កសាង​​ដោយ​គូ​​ ស្នេហ៍​ខ្លួន​ឯង។ ហេតុ​ផល​ទី​មួយ​ គឺ​ថា​ចាស់​ទុំ​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ច្រើន​ក្នុង​រឿង​​ស្នេហា​ ដែល​អាច​ជួយ​ជ្រើសរើស​គូ​ស្រករ​ល្អ​សម្រាប់​កូន​ចៅ​ និង​ម្យ៉ាង​ទៀត​ពួក​គេ​យល់​ដឹង​ពី​បញ្ហា​សង្គម​ច្រើន។

  • ស្នេហា​បង្កើត​​ដោយ​គូ​ស្នេហ៍​ត្រូវ​បាន​កសាង​ឡើង​មុន​ពេល​រៀបការ​ជា​ច្រើន​ ឆ្នាំ​ពេក ​​ដូច្នេះ​ស្នេហា​នេះ​​អាច​ឆាប់​នឿយណាយ​​បន្ទាប់​ពី​រៀបការ​ហើយ។ ចំណែក​​ឯ​គូ​ស្នេហា​រៀបចំ​ដោយ​ឪពុកម្ដាយ​​ អាច​​មាន​ស្ថិរភាព​យូរ​​​ ពីព្រោះ​រយៈពេល​​ស្នេហា​ទើប​ចាប់​ផ្ដើម​ថ្ងៃ​រៀបការ​តែ​ម្ដង។ លោក​ប៉ុន្តែ​​បាន​អះអាង​ថា​ ​” គ្មាន​​ការ​សិក្សា​ពី​អត្រា​នៃ​ការ​លែង​​លះ​គ្នា​រវាង​ស្នេហា​ខុស​គ្នា​ នេះ​ទេ​ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ជឿជាក់​ថា​ ស្នេហា​​តាម​របៀប​បុរាណ​លែងលះ​​គ្នា​តិច​ជាង​ស្នេហា​សម័យ​ទំនើប។



លោក​មៀច ប៉ុណ្ណ សព្វថ្ងៃ​នេះ​អាយុ​៧៨​ឆ្នាំ ជា​ទី​ប្រឹក្សា​នៃ​វិទ្យាស្ថាន​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ។

ជា​ចុង​បញ្ចប់​អ្នក​និពន្ធ​​កាសែតរស្មី​កម្ពុជា​បាន​បញ្ចប់​អត្ថបទ​ដោយ​មតិ​ថា​

​អ្វី​ដែល​គេ​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​នោះ​​គឺ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រវត្តិ​នៃ​អត្រា​លែងលះ​គ្នា​ដ៏​​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ នៅ​ប្រទេស​អភិវឌ្ឍន៍​ចូល​មក​សណ្ឋិត​​នៅ​​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​កុមារ​ជា​ច្រើន​កំព្រា​ឪពុក ឬ​ម្ដាយ​​ ឬ​ក៏​រស់នៅ​ដោយ​មាន​ឪពុក​ ឬ​ម្ដាយ​ដែល​មិនមែន​ជា​ឪពុក​ម្ដាយ​បង្កើត​របស់​ខ្លួន។ ការ​ស្រាវជ្រាវ​បង្ហាញ​កុមារ​ដែល​រស់នៅ​ជាមួយ​ទាំង​ឪពុក​និង​ម្ដាយ​​បង្កើត​ របស់​​ខ្លួន​ ឆ្លាត​ជាង​កុមារ​ដែល​មិន​បាន​រស់នៅ​​ជាមួយ​ទាំង​ឪពុក​និង​ម្ដាយ​បង្កើត៕​

វិភាគ
  • ស្នេហា​បច្ចុប្បន្ន​ជា​ស្នេហា​តែ​សំបក​ក្រៅ

តើ​គេ​សិក្សា​ប្រមូល​ដាតា​យ៉ាង​ម៉េចបាន​ដឹង​ថា​អញ្ចឹង​ហើយ​ស្នេហា​ចាស់​ពី​មុន​មិន​មែន​?។ ស្នេហា​សម័យ​ថ្មី​គូ​ស្នេហ៍​ជ្រើស​រើស​គូ​ស្រករ​ដោយ​ខ្លួនត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ច្បាប់​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ មនុស្ស​ពេញ​វ័យ​អាចរៀបការ​បាន​ដោយ​ជ្រើសរើស​គូស្រករ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។ មនុស្ស​នេះ​គេ​ធំ​ហើយ គេ​ចេះ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ហើយ។ បើ​មាន​បញ្ហា​អ្វី គឺ​ត្រូវ​តែ​ខ្លួន​គេ​ហ្នឹង​ចេះ​ដោះ​ស្រាយ ជា​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ឯង​។

តើ​ចាស់​ខ្មែរ​យើង​ហ្នឹង ចិញ្ចឹម​កូន​មិន​អោយ​ធំ​រឺ​យ៉ាង​ម៉េច បាន​ជា​ក្បាល​កញ្ចាស់​ហើយ​នៅ​តែមិន​ចេះ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​នោះ?

  • តើ​ស្នេហា​សម័យ​មុន​ជា​ស្នេហា​ចិត្ត​នឹង​ចិត្ត​រឺ​?

ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​​ថា​ទាំង​អស់ រឺ​ក៏​ភាគ​ច្រើន នោះ​ទេ។ ស្នេហា​បែប​សម័យ​មុន គឺ
ជំហាន​ទី​១៖ បុរស​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ស្ត្រី​ណា បុរស​នោះ​ប្រាប់​ទៅ​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្លួន​អោយ​ចូល​ស្តី​ដណ្តឹង រឺ ឪពុក​ខាង​បុរស​ប្រាប់​កូន​ប្រុស​ខ្លួន​ថា គាត់​ពេញកូន​អ្នក​នេះ ឯង​ចង់​បាន​នាង​ទេ បើ​ចង់​បាន​គាត់​ចូល​ស្តី​អោយ។
ជំហាន​ទី​២៖ ឪពុក​ម្តាយ​ខាង​ស្រី​សង្កេត​ចរឹត​លក្ខណៈ​ខាង​ប្រុស។ បើ​គាត់​យល់​ថា​ល្អ​ហើយ កូន​ស្រី​ត្រូវ​តែ​តាម​។ ចុះ​សាម៉ី​ខ្លួន​ខាង​ស្រី?
ហ្នឹង​រឺ​ស្នេហា​​ចិត្ត​នឹង​ចិត្ត​ រឺ​ស្នេហា​ដែល​គេ​និយាយ​ថា​មិនមែន​ស្នេហា​តែ​សំបក​ក្រៅ​នោះ?
ខុស​ស្រលះ។
អ្នក​ដែល​គាំ​ទ្រ​ទ្រឹស្តី​គេ​ចេះ​តែ​លើក​ពី​ចំនុច​ល្អ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​គេ​មិន​បាន​គិត​ពី​ចំនុច​អាក្រក់​របស់​វា​សោះ​ឡើយ។
ជាក់​ស្តែង ខាង​ប្រុស​អាច​មើល​ឃើញ​ថា​ខាង​ស្រី​ល្អ​មែន។ តែ​ពេល​ខ្លះ​ដោយ​សារ​ខាង​ប្រុស​សំលឹង​ឃើញ​តែ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ខាង​ស្រី សំលឹង​ឃើញ​ផល​ប្រយោជន៍។
បន្ទាប់​មក​ទៀត​ គ្រាន់​តែ​ឪពុក​ម្តាយ​ប្រាប់​ថា​នឹង​ដណ្តឹង​កូន​អ្នក​នេះ​អោយ សាម៉ី​ខ្លួន​ក៏​ព្រម។ អាហ្នឹង​គេ​ហៅ​ថា​ស្នេហា​ដែរ? ចំពោះ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ហើយ​ដែល​គេ​ហៅថា​ស្នេហ៍​តែ​សំបក​ក្រៅ​នោះ​។
ខាង​ស្រី​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ មនុស្ស​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ករណី​បង្ខំ​ចិត្ត​រៀបការ​នឹង​ប្រុស​ដែលខ្លួន​មិន​ស្រលាញ់ ប្រគល់​ខ្លួន​ដល់​មនុស្ស​ដែល​ខ្លួន​មិន​ស្រលាញ់។
ចាស់​ខ្លះ​គាត់​ឆាប់​ភ្លេច​ អ្វី​ដែល​ជា​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​របស់​គាត់​កាល​ពី​ក្មេង។

និយាយ​អញ្ចឹង​ សប្បាយ​ទេ ការ​រៀប​ការដោយបង្ខំ​​សម័យ​ប៉ុលពត?


(ខ្ញុំ​ចង់​សួរ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ដែល​ចូល​ចិត្ត​រៀបការ​ បែប​ចាប់​បង្ខំ)

  • ស្នេហា​ចាស់​ទុំ​ស្នេហា​យូរ​អង្វែង? ស្នេហា​ក្មេង​ៗ​ស្នេហា​អំបែង​បែក?

យើង​តែ​សង្កេត​ឃើញ​ថា កាល​ពី​មុន​អត្រា​លែង​លះ​មាន​តិច។ តែ​ប្រាកដ​រឺ​ថា​ជា​ភាគ​រយ​លែង​លះ​? មិន​មែន​ជា​ចំនួន​លែង​លះ។ ពីរ​នេះ​ខុស​គ្នា។ ឧទាហរណ៍ មនុស្ស​១០០​នាក់ មាន​ការ​លែង​លះ​១០​នាក់។ មនុស្ស​១០០០​នាក់​ មាន​ការ​លែង​លះ ២០​នាក់។ ចំនួន​លែង​លះ​កើន​មែន​តែ​ភាគរយរឺ​អត្រា​​លែង​លះ​ថយ​ចុះ។ ហេតុអ្វី​ចំនួន​លែង​លះ​កើន​? ព្រោះចំនួន​មនុស្ស​កើន​!!!។
ប៉ុន្តែ​សន្មត​ថាអត្រា​លែង​លះ​កើន​ឡើ់ង​ចុះ។
ប៉ុន្តែ​សួរ​ថា តើចំនួន​លែង​លះ​នៃ អ្នក​​រៀបការ​ដោយ​ចាស់​បង្ខំកើន រឺ​ អ្នក​រៀប​ការ​ដោយ​ចិត្ត​ឯង​កើន​?

មនុស្ស​ពី​មុន​មិន​សូវ​លែង​លះ​មក​ពី​អ្វី? តើ​វា​អាច​​មក​ពី​សង្គម​កៀប​សង្កត់​ ទេ។ មក​ពី​ ស្ត្រី​យល់​ថា ត្រូវ​ប្តី​ធ្វើ​បាប មិន​ថ្នាក់​ថ្នម​នេះ​ ជា​រឿង​ធម្មតា។ តែ​ស្ត្រី​សម័យ​ថ្មី គេ​ត្រូវ​ការ​មនុស្ស​ចេះ​ថ្នាក់​ថ្នមចេះ​យល់​ចិត្ត។
អ្នក​ខ្លះ​ត្រូវ​ទ្រាំ​រស់​ ដូច​រស់​ក្នុង​នរក ទ្រាំ​អោយ​ប្តី​ធ្វើ​បាប​មិន​លែង​លះ។ តើ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​បែប​នេះ មាន​ន័យ​អ្វី​ទៅ។ គេ​យល់​ថា ការ​លែង​លះ​ធ្វើ​អោយ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​កូន​។ ពិត​ណាស់​វា​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​កូន តែ​ការ​មិន​យក​ចិត្ត​ទុក្ខ​ដាក់​ពី​ឪពុក​ម្តាយ អំពើ​ហឹង្សា​ក្នុង​គ្រួសារ វា​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​សតិអារម្មណ៍​កូន​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ។ កូន​ៗ​វា​រីក​វា​សប្បាយ​ចិត្ត​នៅ​ពេល​ដែល​ឃើញ​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​វា​ចេះ​ស្រលាញ់​គ្នា ឃើញ​ឪពុក​វា​ចេះ​នាំ​ម្តាយ​វា​ដើរ​លេង។ល។ កូន​វា​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ពេល​ដឹង​ថា​ឪពុក​ខ្លួន​មាន​ស្រី ឪពុក​ខ្លួន​ដើរ​លេង​យប់។ វា​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ពេល​ដឹង​ថា ម្តាយ​របស់​វា​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត។
តែ​ចំនុច​នេះ​ចាស់​ដែល​មាន​ទស្សនៈ​ចាស់​គំរិលបែប​នេះ មើល​មិន​ឃើញ​ទេ ព្រោះ​គេ​យល់​ថា​កូន​របស់​គាត់​ជា​អាយ៉ង​របស់​គាត់ គ្មាន​ចេះ​មាន​អារម្មណ៍​ស្អី​ទេ។

  • ដូច្នេះ​គេ​គួរ​ធ្វើ​ដូចម្តេច?

ទស្សនៈ​ចាស់​គំរិល​បែប​េនះ​ច្រើន​កើត​ចេញ​ពី​ការ​យល់​ច្រលំ​រវាង​បញ្ហា​ (១) ក្មេង​ឆាប់​មាន​ស្នេហា ជា​មួយនឹង​ (២) បញ្ហា​ជ្រើសរើស​គូស្រករ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។
(១) ក្មេង​ឆាប់​មាន​ស្នេហា មាន​ន័យ​ថា ក្មេង​មិន​ទាន់​គ្រប់​អាយុពេញ​វ័យ​រៀប​ការ មិន​ទាន់​ចេះ​គិត​វែង​ឆ្ងាយ រៀន​មិន​ទាន់​ចប់ ហើយ​ចេះ​មាន​សង្សារ​។ អ្នក​ដែល​មាន​ស្នេហា​នៅ​វ័យ​នេះ វា​សុទ្ធ​តែ​ជា​រឿង​មិន​គួរ។ ក្មេង​ពេក ងាយ​ចាញ់​បោក​គេ។ ក្មេង​ពេក​មិន​ចេះ​គិត​វែង​ឆ្ងាយ។
ហេតុ​ដូច្នេះ​បាន​ជាអនីតិ​ជន​ត្រូវ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​អាណាព្យាបាល​របស់​ឪពុក​ម្តាយ។
(២) ជ្រើស​រើស​គូ​ស្រករ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង មាន​ន័យ​ថា សាម៉ី​ខ្លួន​មាន​សិទ្ធិ​សំរេច ជ្រើសរើស ដោយ​ខ្លួន​ឯង មិន​បាច់​ឪពុក​ម្តាយ​យល់​ព្រម​ក៏​បាន​។ ការ​ជ្រើសរើស​មនុស្ស​ម្នាក់ ប្រាកដ​ណាស់​ច្បាស់​ជា​មាន​ខុស មាន​ត្រូវ។ តើ​ចាស់​រើស​អោយ​នោះ​ត្រូវ​ទាំង​អស់​រឺ?អ្នក​ដែល​មាន​ទស្សនៈ​ថា​ចាស់​រើស​អោយត្រូវទាំង​អស់​ ​នោះគឺ​ល្មម​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ហើយ!!!

គេ​ថា​ចាស់​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ជាង​ក្មេង។ ប្រាកដ​ណាស់​ប្រាកដ​ជា​មានបទ​ពិសោធន៍​ច្រើន​ជាង​ក្មេង តែ​ក្មេង​វា​ស្គាល់​ក្មេង​ៗ​គ្នា​វា​ច្រើន​ជាង​ចាស់។

ដូច្នេះ​មនុស្ស​ចាស់​ជា​ឪពុក​ម្តាយ​គួរ​តែ​មាន​តួនាទី​បង្រៀន​កូន​ចៅ​អោយ​ចេះ​ជ្រើសរើស​គូ​ស្រករ បង្ហាញ​ថា​យ៉ាង​ម៉េច​ល្អ​យ៉ាង​ម៉េច​មិន​ល្អ យ៉ាង​នេះ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ទៅ​វា​យ៉ាង​ណា?។ល។ បើ​មិន​ពេញ​ចិត្ត រឺ​ពេញ​ចិត្ត​អ្នក​ណា​ម្នាក់ ឪពុក​ម្តាយ​គួរ​តែ​ត្រឹមតែ​ពន្យល់​កូន​ថា​អ្នក​នេះ​មិន​ល្អ​ត្រង់​នេះ ថ្ងៃ​ក្រោយ​ទៅ​អញ្ចេះ ។ល។ តែ​ឪពុក​ម្តាយ​មិន​គួរ​ធ្វើ​អ្វី​តាម​អត្តនោម័តិ​ខ្លួន​ឯង គិត​ថា​ខ្លួនឯង​ធ្វើត្រូវរហូត​នោះ​ទេ។

មាន​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្លះ​នោះ នៅ​ពេល​ដែល​កូន​ទឹក​ភ្នែក បាន​ត្រឹម​តែ

ធ្វើ​ម៉េច​បើ​ហួស​ទៅ​ហើយ


———————————————–


Copyright @2009 Neary-Khmer